Dubrovnik is een oude, ommuurde stad
aan de kust van Kroatië. Het is een 'parel' aan de Adriatische kust.
Vroeger, niet eens zo lang geleden, was het een vergeten stadje ergens
ver weg in het zuiden van Europa.
Helaas heeft het toerisme de plaats ontdekt. Cruises komen er meren
en storten per dag (iedere dag!) duizenden toeristen over de stad
uit. Er ligt even ten zuiden van Dubrovnik een internationaal vliegveld
en ook de nieuwe snelweg door Kroatië helpt de toeristen gemakkelijk
naar de stad te komen. Massatoerisme dus. De mensen komen uit alle
werelddelen. Veel rijke Chinezen en Japanners, modale Amerikanen,
en ook gewone mensen uit Europa doen eventjes de stad aan.
De stad wordt overvol en net als in Amsterdam, Venetië en andere toeristentrekpleisters
was men eerst blij met die toestroom, maar nu stapelen de problemen
zich op. De oorspronkelijke bewoners trekken weg en daarmee verdwijnt
het authentieke van de stad. Restaurantjes en souvenirwinkeltjes nemen
de plaats in van de gewone winkels. Alles is gericht op de toeristen.
De toeristen kijken nauwelijks om zich heen, maar vooral de cruise-mensen
gebruiken de stad om heel even de benen te strekken en buiten de deur
te eten. En alles moet snel, snel omdat de cruiseschepen niet lang
aan de kade kunnen blijven liggen, want dat kost erg veel geld en
... het volgende schip moet ook kunnen aanleggen.
Wij zijn op weg naar Griekenland vaak ook eventjes bij Dubrovnik de
oude stad ingegaan en hebben het zien veranderen. Drie jaar geleden
waren we er voor het laatst en toen hebben we besloten om Dubrovnik
voortaan links (figuurlijk!) te laten liggen. Het echte Dubrovnik
bestaat nog wel, maar alleen naast de hoofdstraat en dan nog lang
niet overal want veel van de trapstraatjes zijn, zeker in de buurt
van de hoofdstraat, in beslag genomen door barretjes, cafeetjes en
restaurantjes. |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Wij zullen een stad nooit 'eventjes'
doen. Er is, ook hier in Dubrovnik, zoveel te zien en te doen. Zoveel
meer dan op zoek gaan naar een barretje, een restaurantje of een souvenirwinkeltje.
Niet ver van de hoofdstraat wonen aan de rand van de ommuurde stad
de gewone mensen met hun alledaagse bezigheden. En ook daar staan
overal dingen die het zeker waard zijn te bekijken. Je kunt er, als
je wilt, letterlijk en figuurlijk een adembenemende wandeling / klimtocht
maken over de ommuring van de stad. De beloning is dan een fenomenaal
uitzicht over de oude stad en de zee.
Dubrovnik is voor ons als muziek op een oude vinyl grammofoonplaat,
grijsgedraaid en vol met krassen en tikken. Je kent de melodie, maar
het blijft de moeite waard om hem af en toe te draaien en je gaat
dan met de muziek meeneuriën. Wél met weemoed. |
Een ontheemde bewoner van de stad voert de duiven als er even
geen toeristen zijn. |
De foto's staan ongeveer in dezelfde
volgorde als waarin we de 'situatie' tijdens onze rondgang tegenkwamen.
Aan het eind van onze wandeling namen we zelf ook maar een ijsje.
Hoewel dat erg lekker was, denk ik toch niet dat we nog ooit terugkomen
in Dubrovnik, ook niet voor een ijsje. |
|
