Saintes-Maries-de-la-Mer is een dorp, meer
is het niet, ligt aan de Middellandse Zee in de Camargue en heeft zijn naam
te danken aan drie heiligverklaarde vrouwen: Marie-Jacobé, Marie-Salomé
en Sara. De heilige Sara is de beschermheilige van de Zigeuners en daardoor
is Saintes-Maries-de-la-Mer een pelgrimsoord geworden voor de Zigeuners.
De Maria's leefden in het begin van onze jaartelling in Nazareth in Palestina.
Zij waren volgens de Evangeliën familie van Jozef en Maria en waren omringd
door apostelen en discipelen, die het Christendom verkondigden. Ze werden
door de Romeinse machthebbers uit Palestina verjaagd en met een klein bootje
zonder zeil en roeiriemen de Middellandse Zee opgestuurd. Uiteindelijk bereikten
ze de Camargue bij het Romeinse Oppidum Râ.
Op de plaats waar zij landden richtten ze van aarde een altaar op. Na hun
gebeden over hun wonderbare redding ontsprong ter plekke een zoetwaterbron
in het zand. De Maria's stichtten er vervolgens een klein klooster en daar
verzorgde Sara ze hun hele leven. Na hun overlijden werden zij en ook Sara
begraven bij de bron in het klooster.
De hele geschiedenis van het ontstaan van het dorp is terug te vinden in
de geschiedenis van de weerkerk Notre-Dame-de-la-Mer. In de 5e-6e eeuw werd
bij het klooster een kerk gebouwd en al snel werd die kerk een pelgrimsoord.
Aan het eind van de 10e eeuw werd een nieuwe kerk gebouwd op de plaats van
de bron en tot de 15e eeuw werd die steeds verder uitgebreid en versterkt.
De kerk maakte onderdeel uit van het verdedigingssysteem van de stad. De
crypte dateert uit 1449 en daar werden toen de relikwieën van de heilig
verklaarde Sara in het altaar geplaatst. Tegenwoordig komen drie keer per
jaar tienduizenden pelgrims, voornamelijk Roma en Zigeuners, naar Saintes-Maries-de-la-Mer
om met een ceremonie die teruggaat tot de Middeleeuwen eer te bewijzen aan
hun beschermheilige, de heilige Sara.
De eerste pelgrimages in het jaar vinden plaats op 24 en 25 mei. De 24e
mei is de eerste dag van het drie dagen durende feest van de Zigeuners.
Op die dag vindt de ceremonie plaats waarbij de relikwieën die in een glazen
schrijn in de bovenkerk bewaard worden op het altaar beneden op de bron
worden geplaatst. Het geheel wordt begeleidt door oude gezangen uit de Provence.
De aanwezige pelgrims hebben een brandende kaars in de hand en roepen als
de kist op het altaar staat: "Vive les Saintes Maries, vive Sainte Sara!"
Daarna wordt het beeld van Sara plechtig naar de zee gedragen. Op het strand
wacht de heilige Sara symbolisch op de twee heilige Maria's die over zee
aankwamen. De 25e mei worden de beelden van Marie-Jacobé en Marie-Salomé
in processie naar de zee gedragen, begeleid door Arlésiennes en gardeleden
in traditionele klederdrachten. Het feest van de Zigeuners duurt drie dagen
en daarbij spelen de witte paarden en de zwarte stieren een grote rol.
De derde pelgrimage vindt ieder jaar plaats op een zondag aan het eind van
oktober. Dit feest is meer bedoeld voor de bewoners van de regio rond Saintes-Maries
en wordt bescheiden gevierd.
Van Sara weet men overigens niet of zij met de Maria's naar de Camargue
meekwam omdat zij in Palestina een soort huishoudster (slavin?) was, of
dat ze op het strand stond toen de beide Maria's aankwamen. De eerste suggestie
vindt men het meest waarschijnlijk en daarom heeft het beeld een zeer donkere
huidskleur gekregen.
|
| Zó ligt Saintes-Maries-de-la-Mer: midden in de moerassen én aan zee. |
| Bij binnenkomst in het dorp ... |
| ... weet je meteen waar hier alles om draait: paarden en stieren. |
| De weg naar de kerk wordt op straat op de grond aangegeven door de symbolen voor hoop, liefde en geloof. |
| Onderweg naar de kerk kom je in de winkelstraat. |
| Als je hier loopt, weet je waar hier alles om draait: sea food, massa's sea food. |
| Dan doorlopend een nogal vreemd bouwsel met een klok die het altijd doet (tenminste als de zon schijnt). |
| En daarna de kerk, die er meer uitziet als een fort met zijn transen en raamloze muren ... |
| ... en een klokkentoren met een windwijzer die de stranding van Les Saintes Marie verbeeldt. |
| Honden mogen de kerk niet in. |
| In de kerk is het aardedonker. [Klik op de foto.] |
Van de kerk wordt vooral in weekends druk gebruik gemaakt voor huwelijksvoltrekkingen en doopplechtigheden vooral door mensen uit de streek.
Het burgerlijk huwelijk wordt voltrokken op het stadhuis, dikwijls met veel gevoel voor traditie. Vanzelfsprekend trekt dat veel publiek. |
Tijdens de ceremonie moet iedereen (behalve familie en genodigden) op straat wachten ...
[Klik op de foto.] |
| ... tot het bruidspaar op het balkon verschijnt en het applaus van het 'publiek' in ontvangst neemt. |
|
