albanievanapollonianaarhimare

Albanië | Van Apollonia naar Himarë

Klik op de kaart om deze te vergroten

Al met al zijn we vrij snel uitgekeken in Apollonia en besluiten dan door te rijden naar een camping over de pas van Llogara. We moeten daarvoor eerst terug naar Fier en komen dan in een enorm, nogal moerassig landbouwgebied terecht. Het ziet er niet eens erg oninteressant uit, maar het nodigt ook niet direct uit om het te gaan verkennen, dus rijden we door naar Vlore.

Vlore is echt een strandstad. Het strand zelf is niet zo mooi, maar men doet er van alles aan om alles goed op te leuken. De huizen aan zee, waarschijnlijk woonkazernes van het ergste soort, zijn allemaal tot puin vermalen. De steenhopen liggen nog overal 'opgeslagen' om afgevoerd te worden. Daarvoor in de plaats wordt de strandboulevard voorzien van een groenstrook met daarachter echte huizen en echte winkeltjes. Het zal nog wel even duren voordat het allemaal voltooid is, maar de ideeën beginnen in het noorden van de stad al vorm te krijgen.

De zee is trouwens nog steeds niet zo blauw als elders aan de zuidelijker gelegen Adriatische kusten. Vlore ziet er echt welvarend uit. Het wordt druk bezocht door toeristen en dat zien we aan de vele hotels die er zijn. Het doet ergens een beetje denken aan de Turkse zuidkust. Waar komt al dat geld vandaan? En waar gaat dat geld naartoe? In Albanië kan je dat soort vragen maar beter niet te vaak stellen.

Na Vlore moeten we de Llogarapas over. Over een van de hoofdwegen van Albanië. Het blijkt een hele klus te worden. De pas ligt op 1027 meter. Een peulenschil voor elke auto als er een gewone weg met asfalt ligt. De weg kronkelt behoorlijk en zit vol met verraderlijke gaten. Omdat we zo langzaam moeten rijden lijkt de afstand veel groter dan hij in werkelijkheid is. Alles in de eerste versnelling. We komen onderweg een paar auto's tegen die staan uit te hijgen met open motorkap. Het is, zeker op het laatste eind naar boven, ook erg steil.

En dan ... vanaf de 'top' komen we in een wezenlijk andere wereld terecht. Het paadje gaat over in een echte, gatenloze bergweg met heuse haarspeldbochten. Zelfs als chauffeur krijg je daardoor de gelegenheid om in vogelvlucht het prachtige landschap te bekijken. We kunnen, zonder overdrijven, heel Zuid-Albanië overzien.

Beneden blijken we in Griekenland aangekomen te zijn. Niet echt natuurlijk, maar alles wat we daar tegenkomen is Grieks. Griekse teksten, Griekse letters, Grieks blauw-wit, oude Griekse byzantijnse kerkjes, Griekse kerkhoven. Niet zo heel vreemd natuurlijk omdat dit deel van Albanië lange tijd aan Griekenland heeft toebehoord. Aan de andere kant is het echter toch wel vreemd dat de Griekse cultuur kennelijk de communistische overheersing zonder al te veel kleerscheuren heeft doorstaan.

Het zeer Grieks aandoende plaatsje Ilias; alleen de naam al!

Het oude, antieke Himarë bovenop de berg

Vervallen Grieks orthodox kerkje uit ca. 1630 in Dhermi Plaz

De campings in Himarë zijn vanaf de Llogara-pas nog maar een half uurtje rijden. Beide campings liggen aan een baai aan het strand. We bekijken ze allebei en kiezen voor de camping die we het eerst tegenkomen. Er wordt ons daar door de campingbaas het beste plekje van de camping met veel schaduw aangewezen. Die campingbaas spreekt trouwens ook Grieks omdat hij dertien jaar op de door ons bekende camping Aeginara op de Peloponnesos heeft gewerkt. De campingbaas heeft toevallig ook nog eens twee porties moussaka voor ons bewaard. We gaan na het eten redelijk vermoeid, want het was een lange dag, ter busse.

Het beste plekje van de camping in Himarë

Als we de volgende dag wakker zijn, merken we dat het strand van Himarë het beste en helderste is dat we in heel Albanië zijn tegengekomen. Breed, zeer kleine kiezeltjes, en zeer, zeer weinig badgasten. Ideaal om een paar dagen uit te rusten. Het lijkt er ergens een beetje op Alexi's Beach vroeger. Het weer is ook fantastisch: lekker zonnetje en niet te warm. Ideaal!

Vanzelfsprekend blijven we hier een paar dagen lummelen. We rijden nog een keertje terug naar de Llogarapas en bekijken onderweg ook een paar plaatsjes die aan de zee liggen. We merken dat de hele omgeving toch wel echt Grieks is.

--- Wat wij op de dagen dat wij in Himarë luierden nog meer tegenkwamen ---