| Albaniė | Van Gjirokaster naar Griekenland |
 |
Klik op de kaart om deze te vergroten
We hebben dus weinig geslapen en zijn ook
nog eens vroeg wakker. Eigenlijk is dat laatste helemaal niet erg, want
daardoor kunnen we naar Gjirokaster, een van de weinige highlights in
Albaniė, als het nog stil is en niet wordt overlopen door toeristen. |
 |
 |
 |
 |
 |
| De stad heeft verder alleen maar leegstaande
fabrieken, grote dito kantoren en opslagplaatsen en ingestorte en instortende
huizen te bieden. Eigenlijk ontvluchten we daarom Gjirokaster een beetje.
Buiten het centrum valt het echt enorm tegen. De grote weg naar Tepelenė is zonder meer voortreffelijk, dat moet gezegd, maar we móeten helemaal niet naar Tepelenė! We moeten ruim voor die stad over een andere hoofdweg naar Griekenland. De weg die over Pėrmet richting Ioannina gaat. Tsja, en die weg is echt heel andere koek! Eerst is het een weggetje langs de rivier de Vjosė. Het is om verschillende redenen een adembenemende tocht. "Het moet te doen zijn!" De natuur onderweg is overweldigend. De weg is erg smal en er zijn vele, vele gaten in het wegdek. Dorpen zijn er in het begin helemaal niet, we komen alleen een supermoderne fabriek van een bekend merk bronwater tegen. Verder helemaal niets, geen auto's, zelfs helemaal geen schapen. We zijn echt uren onderweg door het prachtige dal en op een gegeven moment weten we helemaal niet meer waar we zijn. In een wat groter plaatsje, het zal Pėrmek wel zijn, maar erg zeker zijn we daar niet van, gaat Ilse de overgebleven lekes terugwisselen in euro's. De bank heeft daar alle moeite mee, omdat het de eerste keer is dat iemand zoiets wil. Na ongeveer een half uur (!) is de transactie eindelijk afgerond en kunnen we verder. |
 Kėlcyrė? Piskovė? Kosinė? Kutal? |
 Pėrmet! |
 Twee cafeetjes, een Turkse boogbrug en een reuzebadkuip |
| Een paar kilometer verder, bij Gjinkan Petran,
rijden we nog even het land in. De weg eindigt bij een rommelige rivierbedding.
We gaan eerst bij een cafeetje aan de koffie en zien dat wij bepaald niet
de enigen hier zijn. Albanezen uit heel Albaniė vinden dit plekje wel een
paar uur in de bus zitten kennelijk wel waard. Ze komen beslist niet voor de oude Turkse boogbrug. Die staat er een beetje verloren bij. Onze aandacht en die van de Albanezen wordt vooral getrokken door een zeer grote ronde badkuip, waarin warm, zwavelig, onwelriekend water van een bron wordt geleid. De watertemperatuur is altijd ruim boven de dertig graden! Er wordt door de jongeren gejoeld, gesparteld en gespetterd. De meeste ouderen zitten naast de reuzebadkuip in de rivier te genieten van een zwavelmodderbad. Het is maar wat je lekker vindt! Heel apart! Zelf bekijken wij het gedoe alleen maar en vervolgen daarna onze weg naar Griekenland. |
 De Turkse boogbrug |
 De reuzebadkuip |
| Wij gaan verder langs de Vjosė. Het landschap langs de rivier is werkelijk grandioos, met aan de westkant behoorlijk hoge bergen van zo'n 2200 meter hoog en aan de oostkant mooi glooiende, hoge heuvels. Op de bergen ligt zelfs hier en daar behoorlijk wat sneeuw. |
 |
 |
 |
 |
 |
| De weg is voor een hoofdweg belachelijk smal en dat is eigenlijk wel te begrijpen, want waarom zou je hier een brede weg maken? We komen in uren geen tegenligger tegen en er passeert ons in die tijd maar één enkele auto! |
 De rivier de Vjosė komt uit Griekenland |
 Dit is de hoofdweg naar Griekenland! |
| Bijna bij de grens is de afslag naar Korēė.
We hebben er onderweg nog over gedacht om die kant op te gaan om dan naar
Ohrid door te rijden en van daaruit naar Griekenland te gaan. Als ik de
weg zie die naar Korēė leidt, ben ik blij dat we hadden besloten nķet die
kant op te gaan. De 'weg' is een smal niet geasfalteerd geitenpaadje en
Korēė ligt meer dan 120 kilometer van de afslag! De grens levert alleen maar wat tijdverlies op. De grenswachten vervelen zich namelijk te pletter en doen vriendelijk van alles om ons verblijf in Albaniė enigszins te verlengen. We hebben daarna nog tijd genoeg om door te rijden naar mijn grote vriend Alexi in Riza. |
| --- Wat wij onderweg nog meer tegenkwamen --- |
 |
 |
Langs de Vjosė in de buurt van Tepelenė
 Stallen voor het vee |
 Woonhuis en stal |
 Reisbureau Liko (links) en Kosta (rechts) in Pėrmet |
 De enige tractor die we in Albaniė hebben gezien! |
 Op de hoofdweg naar Griekenland |
 Karakteristieke brug over de Vjosė |
 Nergens een naambordje van deze stad aan de Vjosė |
 De (erg late) graanoogst wordt voor het transport klaargemaakt |
 |
 |
De Turkse brug bij Gjinkan Petran
 |
 |
Het stinkt hier overal naar deze warmwaterrivier: snuf, snuf, puur zwavel!
 Uitzicht vanaf de Turkse brug |
 Op de hoofdweg naar Griekenland blijkt weer eens dat Albaniė een agrarisch land is |
Dat was dan Albaniė. Een prachtig land vol ongerijmdheden en vol enorme in het oog springende tegenstellingen. Het is zo'n beetje als Griekenland in de zestiger jaren. Hét moet er allemaal nog gebeuren! Vond u het leuk om met ons mee te rijden? Laat het ons weten via het e-mailadres onderaan deze pagina. Klik op de camper om uit te stappen.
|
| <--- Van Butrint naar Gjirokaster |
| © Ben de Graaf Bierbrauwer Reacties naar benilse@quicknet.nl https://bgbpix.nl |