We besluiten om door te rijden naar Gjirokaster en, als we dat halen, daar te overnachten. We moeten daarvoor weer terug naar Sarandë waar we ons opnieuw verbazen over het aantal leegstaande gebouwen. Na Sarandë gaan we de vlakte in en komen uit in Delvinë. Vandaar moeten we de weg zien te vinden naar Gjirokaster.

We rijden ongeveer vijf keer in de stad heen en weer langs een steeds verbaasder kijkende groenteboer. De weg waar we op rijden gaat over in een werkelijk onberijdbaar steenslag pad met enorme heuvels en dalen. We keren om en vragen een agent op het stadsplein de weg. Hij begrijpt ons helemaal niet en wij begrijpen hem ook niet, maar we concluderen uit zijn bewegingen dat we weer terug moeten naar Sarandë en vandaar een andere weg moeten nemen. We blijken inderdaad bij een rotonde in de buurt van Sarandë de verkeerde afslag te hebben genomen. Niet zo heel erg verwonderlijk, want het richtingbord is alleen voor tegemoetkomend verkeer te lezen.

'Het Blauwe Oog' is een bezienswaardigheid onderweg die we niet mogen missen. Dat staat tenminste in de gids. We hebben geen idee wat dat precies moet zijn. Er staat gelukkig ergens een houten richtingaanwijzer en we volgen de weg die daardoor aangegeven wordt tot een akelig mooi groen meertje. Voor de slagboom bij de dam door dat meertje staat een meneer met een pet op. We mogen niet verder zonder te betalen. De entree kost ons nog geen 50 eurocent per persoon en dan kunnen we verder.

'Het Blauwe Oog' blijkt eigenlijk niet meer dan een grote picknickplek te zijn, midden in het dichte bos en met een snelstromend riviertje langs alle cafeetjes en restaurantjes die daar zijn. Er is helemaal niemand en de cafeetjes liggen allemaal ongezellig in de schaduw. Die macht snel stromend water is natuurlijk wel altijd een mooi gezicht en geluid.