albanievankarpannaarberatenverder

Albanië | Van Karpan naar Berat en verder

Klik op de kaart om deze te vergroten

Vol goede moed gaan we vandaag naar het volgende highlight in Albanië: Berat. De weg ernaartoe moet te doen zijn. Wat men er op de camping niet bij vertelde is dat er aan de weg 'gewerkt' wordt. Wat dat betekent merken we al snel na de vierbaansweg naar Lushnjë. Die weg, hoewel ook daar nog aan gewerkt wordt, is uitstekend berijdbaar. Na Lushnjë, waar we wat inkopen doen, 'werkt' men aan de 'weg'. Daarbij wordt nauwelijks groot materieel gebruikt en op mankracht wordt eveneens bespaard. Ook dat zal wel economische redenen hebben.

Het tracé naar Berat wordt verbreed van anderhalve-baans naar tweebaans met asfalt. Omdat het erg onwesters, bijna onnozel, wordt aangepakt lijkt het in onze ogen een hopeloze onderneming. Wij zeggen: het verkeer moet zo min mogelijk last hebben van de werkzaamheden. In Albanië zeggen ze: de werkzaamheden moeten zo min mogelijk last hebben van het verkeer en het verkeer zoekt het verder zelf maar uit.

De weg wordt gekruist door allerlei kanaaltjes, riviertjes en slootjes. Overal moeten nieuwe bruggen worden gebouwd. Op de bouwplaatsen zijn wegomleggingen met idioot diepe kuilen in de weg. En bovendien zijn dat enkelbaans wegomleggingen. Op de hele weg naar Berat kun je geen 100 meter gewoon autorijden. Het is echt stuiteren en draaien. In Nederland zouden we zeggen: rijd maar om over die en die weg, maar in Albanië kan men dat niet zeggen, want er ís eenvoudigweg geen andere weg!

Dus stuiteren en stoffen we langzaam verder tot aan Berat, de stad met de duizend vensters. Ondanks de oude huizen maakt de stad een wat modernere indruk. Wij bekijken de stad vanuit de auto en gaan alleen voor de lunch bij de universiteit - een belachelijk groot, protserig gebouw - even de auto uit.

Het Universiteitsgebouw ... past helemaal niet bij de andere gebouwen in Berat

Rivierbedding van de Osum

De stad ligt aan de oevers van de rivier de Osum die helaas gewoon als riool wordt gebruikt. Het weer werkt ook al niet erg mee om de stad een vrolijker aanzien te geven. Het is druilerig en een beetje grijs. Toch is het bekijken van alles best de moeite waard. Omdat de stad tegen de heuvel aanligt, biedt het een merkwaardige aanblik: de huizen, die allemaal even hoog zijn, lijken op elkaar gestapeld te zijn. Bovendien zijn ze ongeveer in dezelfde tijd gebouwd en dus in dezelfde stijl opgetrokken. En dan zijn ook nog de ramen van alle huizen even groot en gericht op het dal: Berat, de stad met de duizend vensters.

Verder valt er eigenlijk in Berat niets te beleven en daarom blijven we er niet. We moeten dezelfde route weer terug om onze reis door Albanië voort te kunnen zetten. Gelukkig niet de hele weg, want om bij Fier te komen moeten we ergens linksaf en verlaten de bouwplaats. De hele weg naar Fier is een wegomlegging en die leidt ons door een landschap dat stinkt naar olie. Er wordt daar in de buurt overal olie uit de grond gehaald op een voor ons onbekende manier. Er staan her en der grote metalen 'bijenkorven' en de pompen daarin (we zien ze niet) zullen er wel voor zorgen dat de olie naar boven komt. Je zal maar in die buurt wonen; de lucht is penetranter dan in Nederland in de buurt van Pernis.

Fier blijkt een op het eerste gezicht moderne stad met veel hoogbouw voor kantoren enzo. Het ziet er allemaal niet slecht uit. We gaan echter de stad niet in, want we willen nog naar de opgraving van Apollonia. Het is van Fier daarnaartoe een lange rechte weg door boerenland. Hoe boers het land wel is, zien we onderweg als we een slager bezig zien een koe te slachten. Gewoon op de openbare weg!