 |
Op de tekening van Peter van Straaten
lijkt het of het aangenaam weer is in de woestijn en dat er gewoon
gewandeld kan worden en dat er, gezien de kleding van de vrouw, gerieflijk
gewandeld kan worden. Dat is niet het geval, zeker niet als je bergop
in het rulle zand moet lopen. Dat is een gruwel, ook als de zon niet
schijnt. En als de zon wel schijnt kan er plotseling een zandstorm
opsteken. Het is echt niet zo verwonderlijk dat de meeste woestijnbewoners,
ook de dieren (!), buiten de zon en de wind blijven. Wij hebben de
zon ook zo veel mogelijk gemeden en alleen door het zand gelopen als
het niet anders kon. Trouwens zand dringt overal naar binnen: in je
neus, je ogen, je mond. En met zand in je schoenen loop je ook niet
bepaald comfortabel.
Voor de toeristen zijn de piramides een grote trekpleister, ook omdat
ze gemakkelijk te bereiken zijn. Bovendien kun je overal een kameel
huren om je een dure 'onvergetelijke' tocht met het schip der woestijn
naar de piramides te bezorgen. Wij hebben ze allemaal lopend bezocht! |
 |
| De eerste dag gingen we vanuit Caïro
met een busje naar onze eerste echte pleisterplek in de Western Desert:
Medinet el Fayoum. Tijdens dat tochtje, altijd nog zo'n 150 kilometer,
kijk je al met andere ogen naar Egypte. Er gebeurt van alles dat anders
is dan in Europa. Je gaat echt helemaal terug in de tijd! |
| We werden door de westelijk van de
Nijl liggende smalle landbouwstrook met de kaarsrechte irrigatiekanalen
gevoerd. Die kanalen worden overigens niet alleen voor de bevloeiing
van de grond gebruikt: zwembad, riool, wasplaats! |
| Meteen in het begin van de tocht merkte
je al goed hoe smal de strook vruchtbare grond langs de Nijl eigenlijk
is: af en toe reed je ook ineens door een stukje woestijn. Plotseling
waren daar geen palmen en groene velden, maar alleen maar zand. Twee
totaal verschillende werelden! |
| De weg voerde ook langs de piramides
die bijna alle dicht bij de groenstrook liggen, maar wel in het zand. |
| Achtereenvolgens kwamen we langs de
Rode Piramide, de geknakte Piramide en de Piramide van Meidum. Bij
de laatste piramide kregen we ook de gelegenheid het 'interieur' te
bezichtigen. |
Over de trappen lopend naar het binnenste
van de piramide was toch wel spannend en een beetje griezelig als
je bedenkt hoeveel grote zware stenen er boven je hoofd liggen. Bovendien
was het binnenin erg donker!
Bij Medinet aangekomen wilden we naar het stadje. Dat ging echter
niet zomaar. Na veel gepraat met 'de autoriteiten' mochten we onder
bewapende militaire politie-begeleiding naar de soukh. |
|
