Voor fotografen valt er in Libië in
de steden niet veel te fotograferen. Overal dezelfde vaak vervallen
betonnen woonkazernes en slechts hier en daar in de oudere stadsdelen
rondom de moskeeën wat authentieke, wat oudere bebouwing.
In het uiterste westen van Libië ligt tegen de grens met Algerije
een woestijndorp dat half onder de grond ligt: Ghadames. Het was toen
wij er waren net weer toegankelijk voor buitenlanders.
Ghadames is een van de weinige plaatsen waar de fotograaf zeker wel
aan zijn trekken kan komen. Het dorp is voor een groot deel ondertunneld.
De lichtomstandigheden wisselen er zeer sterk. Zeer fel zonlicht op
de witgekalkte huizen en de schaduwen zijn er soms inktzwart. Voeg
daarbij de zandkleurige versieringen en er zijn bijna abstracte 'schilderijen'
te fotograferen. Wat het geheel bovenal levendiger maakt is dat het
een echt levend stadje is met winkeltjes, cafeetjes, restaurantjes
en bewoonde huizen. Het is beslist geen museumdorp! |
 |
 |
| ... om mijn in Ghadames gemaakte foto's te bekijken. |
Bij het woord woestijn denkt iedereen
aan eindeloze dooie zandvlakten. Dat is inderdaad vaak het geval.
De westelijke woestijn van Egypte is zand, zand, zand. Die zandvlakte
zet zich voort in het oosten van de Libische woestijn. Pas in het
westen van Libië wordt het landschap wat afwisselender.
Toch is er ook in die grote uitgestrekte zandvlakten nog genoeg te
zien en te beleven. Ik was verrast door de vele kleuren die zand kan
hebben. Zand heeft van zichzelf als het van verschillende oorsprong
is al behoorlijk wat kleurvariaties. Bovendien hangt de kleur ook
voor een belangrijk deel van de zonnestand af. 's Morgens bij de opkomende
zon krijgt het zand een bleekgele weerschijn. Midden op de dag als
de zon geen schaduwen geeft lijkt het zand een volgele kleur te hebben.
Als de zon laat in de middag laag staat, krijgt alles, het zand dus
ook, een oranje soms zelfs dieprode kleur.
Op foto's lijken de kleuren soms aangezet, maar dat is absoluut niet
het geval. De kleur speelt bij de foto's een belangrijke rol, maar
bij mijn foto's van de woestijn werd ik nog meer getroffen door de
adembenemende schoonheid van de schitterende vormen van de zandduinen
die door de wind zijn ontstaan. Zelfs de foto's doen mij weer genieten! |
|
