Op herhaling door Albanië - 1 |
Shkodër - Tamarë - Shkodër |
Wij komen weer via Montenegro het land binnen.
Sinds vorig jaar is er bij de grens helemaal niets veranderd: de passen
en de verzekeringspapieren worden gecontroleerd en binnen vijf minuten rijden
we door naar de camping aan het meer van Shkodër. Daar zetten we de bus
op dezelfde plaats neer als vorig jaar, we gaan eten in het campingrestaurant
en meteen daarna enigszins vermoeid slapen. Vandaag was het echt wel een
lange rit geweest van de camping op Peljesac (Kroatië) hiernaartoe. |
Klik op de kaart om deze te vergroten
's Nachts onweert het langdurig met erg,
erg veel regen. Bij het opstaan hebben we een zeer onplezierige verrassing:
het blijkt dat ons zonnescherm het heeft begeven. Het vele regenwater van
de nacht is door te weinig afschot op het doek blijven staan en heeft een
enorme kuil in het doek gevormd met honderden liters water. Dat is teveel
voor de uitzetarmen die zwaar verbogen en geknakt zijn en niet meer kunnen
functioneren. De dag begint dus met het repareren van de schade, die gelukkig
achteraf toch nog blijkt mee te vallen. Wel zit er een scheurtje in het
doek en moet ik bij het oprollen van de zonneluifel een truc met een ijzerzaag
(!) toepassen om het deksel dicht te krijgen. Enfin, er valt zo mee te leven
(= mee verder te rijden). Bij een kampeergenote was de schade veel aanzienlijker:
bij haar zeer luxe camper moest de hele luifel eraf.
Van de ambitieuze campingbaas (zie het reisverslag van vorig jaar) horen
we dat er een nieuwe weg naar Tamarë is en dat het zeer de moeite waard
is om daar een kijkje te nemen. Nog beter zou het zijn als we door het dal
van de Cem door zouden rijden naar Vermosh, maar daar moet je wel fourwheeldrive
voor hebben. Hij haalt daar altijd forellen vandaan voor het campingrestaurant.
Helaas, we hebben geen vierwielaandrijving, dus Vermosh zullen we zéker
niet zien.
Tamarë ligt in de Albanese Alpen aan de grens met Montenegro. In de reisgidsen
wordt het dorp nergens genoemd. Nieuwsgierig gaan we op pad. |

Achter ons het Meer van Shkodër |

Voor ons de Albanese Alpen |

Zigzag naar Tamarë |

|

Huisje aan de Cem |

De Cem |
In 2014 was Tamarë volkomen onbereikbaar
voor ons. Er leidde slechts een geitenpaadje naar het dorp. In 2015 kronkelt
zich een schitterende, brede asfaltweg naar het dal van de rivier de Cem
waaraan Tamarë ligt. Tamarë, een plaatsje met nauwelijks 100 inwoners!
Vanwege de ligging in de prachtige, bergachtige omgeving heeft het een grote
aantrekkingskracht op 'trekkers', hoewel er eigenlijk maar twee redelijke
treks zijn en die leiden nota bene naar Montenegro! Ook de dorpen dieper
in de bergen hebben, afgezien van ongerept natuurschoon, weinig te bieden.
Waarom hier zo'n weg? Wij vinden een reusachtig vraagteken echt wel op z'n
plaats! |

Het dorpsplein in de zon: 41 graden! |

Alle winkeltjes van Tamarë zijn daar te vinden |

De autobandenplakker |

Het 'uithangbord' van de autobandenplakker |

|

De Grote Winkel |
Het dorpsplein bij het café in de schaduw: 26 graden
De oudste inwoner van Tamarë: 90 jaar ... en christen!
Ilse slaagt er met behulp van een 'tolk' in in het Italiaans een zinvol gesprek te voeren met de dorpsoudste
Op de terugweg ziet alles er heel anders uit dan op de heenweg en vallen je altijd andere dingen op. |

Nog net in Tamarë: drogende was |

Alleenstaand huis aan de overkant van de Cem - zeer bijzonder omdat de overkant lange tijd met Montenegro betwist gebied was |

Over de rivier is een huis op palen gebouwd |

Een erg stoffende kudde geiten |
De imker en zijn vrouw moeten op de vlucht voor een bijenzwerm!
Op de terugweg lijkt het dal van de Cem nog mooier dan op de heenweg

Albulding? Een raadsel dat ons de hele weg in grafitti achtervolgt |

Een heftige regenboog boven de camping met naderend onweer |
Als we terug zijn op de camping, zien we
in de bergen een zware onweersbui met een prachtige regenboog. Het zal vannacht
toch niet weer zo tekeer gaan als de afgelopen nacht? Het blijft gelukkig
bij een onweer op afstand. |
|