Op herhaling door Albaniė - 5
Van 'the Middle of Nowhere' naar ...

Het ontbijt: eigengebakken brood (niet door ons!), eigengemaakte boter, eigengemaakte kaas, eigengemaakte jam, gekonfijte kleine kersjes en een grote omelet! Alsjeblieft! We worden verwend.



Ilse aan het ontbijt

Het is als we weer op weg gaan zwaar bewolkt. Het regent net niet. Na een uurtje sukkelen over het bospad wordt de weg iets breder en beter: er ligt nu tenminste overal asfalt.

Klik op de kaart om deze te vergroten


Vele vierkante kilometers met alleen maar natuur, onderhouden door de schapen en geiten en wind en regen




Op de pas bij Borovė

Borovė

Bij Borovė krijgen we duidelijk te zien dat hier in de Tweede Wereldoorlog zwaar is gevochten. Overal langs de weg staan afschuwelijke oorlogsmonumenten. Ze zijn, in tegenstelling tot in andere delen van het land, goed onderhouden.



Vanaf grote afstand kun je het monument zien ter ere van
de door Hoxha gewonnen veldslag tegen de Duitsers
(achteraan op de heuvel langs de weg)

Het vreselijke monument



Dit afschuwelijke monument staat middenin Borivė

Het is alweer lang geleden dat de partizaan Hoxha
over het welzijn van de bewoners van Borovė waakte

Het zijn gedenktekens die o.a. de eerste gewonnen veldslag van de partizanen onder leiding van Hoxha tegen de Duitsers markeren, maar ook monumenten voor de gruwelijke gebeurtenissen daarna. Op 6 juli 1943 is als vergelding de gehele bevolking van Borovė door de Duitsers geėxecuteerd en het dorp met de grond gelijk gemaakt.

Bij Borovė heb ik het idee dat er in deze uithoek van het land echt armoe wordt geleden




Deze 'waakhond' is bepaald vredelievend; hij blafte niet toen we langskwamen!

Een paar kilometer verder naar het noorden ligt de regionale hoofdstad Ersekė.



Net als elders in het land:
ook hier in Ersekė aftandse woonkazernes die hier en daar instorten en desondanks bewoond worden.
Maar hier niet overal TV-schotels en zeker geen Mercedessen.




De hoofdstraat in Ersekė.
Bijna dezelfde foto staat in een van de reisgidsjes met als onderschrift (vrij vertaald uit het Duits):
Niet overal zijn de huizen zo fraai gerestaureerd als de twee huizen links op de foto.
Ik zou zeggen: Bijna nergens zijn in Albaniė de huizen zo fraai gerestaureerd als de twee huizen links op de foto.

Het ligt op een kale vlakte op ongeveer 1000 meter hoogte. Kortgeleden heeft men daar een aantal thermale baden in gebruik genomen. Maar de omgeving werkt niet echt toerismebevorderend. Er valt in het stadje zelf niet veel te beleven en toch maakt het als we erdoor rijden wel een levendige indruk. Iedereen is op straat. Waarom? Waardoor? De aap komt midden in het stadje uit de mouw: Vodafone deelt folders uit en maakt zeer luidruchtig reclame voor hun business!



Vodafone verovert ook Albaniė

Even buiten het stadje wordt een veemarkt gehouden. Het ziet er allemaal troosteloos uit. Zelfs de paarden laten hun kop hangen! Er gebeurt daar werkelijk helemaal niets. Het lijkt er een beetje op of iedereen ergens op wacht.



Bij de veemarkt van Ersekė:
dit paard staat in de garage, niet voor de verkoop!

De veemarkt van Ersekė

Het land rond Ersekė mag dan wel kaal zijn, maar omdat het volkomen ongerept is heeft de EU besloten dat het Werelderfgoednatuur is. Er komen in de regio veel planten- en bomensoorten voor die elders in Europa verdwenen zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me aan die voor een botanicus zeer interessante planten en bomen nu weinig gelegen laat liggen. Ik heb door de opnieuw neerplenzende regen mijn aandacht echt ergens anders bij nodig: hoe kom ik in Leshnjė?



Het rivierdal van de Vodice

Bloemenpracht, helaas in de regen

In het Nationale Park van Korēė aan de grens met Griekenland


In Leshnjė moeten zich volgens de reisgidsjes enkele prachtige, bijzondere Byzantijnse kerkjes met zeer waardevolle fresco's bevinden. Nergens staat het plaatsje aangegeven. Uiteindelijk blijkt een smal asfaltstrookje de goede kant op te gaan. Direct na een paar boerderijen, na nauwelijks driehonderd meter, is er geen asfalt meer, maar hebben we te maken met een spoor: een modderspoor met kuilen en heuvels. De Mercedes is wel het een en ander gewend en, eerlijk gezegd, ik ook wel. Maar dit?? Door de regen kan ik helemaal niet zien hoe diep de kuilen zijn. Als we vast komen te zitten hoeven we hier zeker niet op hulp te rekenen. De telefoon heeft geen bereik - ik zou trouwens niet weten wie ik zou moeten bellen! - en tractors om ons eventueel uit de blubber te helpen hebben we onderweg ook nergens gezien.

We keren dus na ongeveer vier en een halve kilometer gemartel om. We nemen geen enkel risico. Het weer is overigens niet alleen voor óns te bar: ook de herders gaan al dik voor de middag naar 'huis'.



Kudde op de 'weg' naar Leshnjė

Het weer was zelfs voor de herder te slecht:
8 graden en veel plensregen



Naar 'huis'

Terug dus naar de 'hoofdweg' en dan richting Voskopojė. Om daar te komen moeten we eerst door Korēė en dan leidt een boerenpaadje naar een waarlijk paradijselijke weg naar Voskopojė. Breed, strak asfalt, geen onverwachte bochten. Héérlijk! Adembenemend lekker! Gelukkig laat de zon zich ook weer even zien.

Eindelijk! Bij Voskopojė zo nu en dan een beetje zon


Voskopojė is best een aardig plaatsje met een rijke historie. In de veertiende eeuw was het het handelsmiddelpunt van de herdersvolken op de Balkan en in de 17e eeuw was het na Istanbul de grootste stad in die regio. Er woonden toen meer dan 60.000 mensen. Het was zeker het culturele en economische centrum van de westelijke Balkan. Dat blijkt ook uit de vele kerken die er toen gebouwd werden. Het moeten er ongeveer 25 geweest zijn. De neergang van de stad in de volgende eeuwen valt grotendeels te verklaren doordat grote rondtrekkende roversbendes de stad in de loop der tijden meerdere keren bezochten en doordat tijdens de Eerste Wereldoorlog de stad geheel verwoest werd.


<-- Van Himarė naar ... Van Voskopojė naar Griekenland -->


© Ben de Graaf Bierbrauwer

Reacties naar benilse@quicknet.nl
https://bgbpix.nl