Het ontbijt is een gezellige boel.
De bediening door kleine Tibetaanse (Chinese) meisjes is buitengewoon
prettig en vriendelijk. Ik denk dat het Chineesjes zijn want de oorspronkelijke
Tibetanen mogen zich niet onderhouden met toeristen. En ook mogen
we niet in de woningen komen van Tibetanen, bang als de Chinese Staat
is voor beïnvloeding van de bevolking door 'toeristen met westerse
democratische ideeën'. Evenmin is het om die reden toegestaan met
het openbaar vervoer te reizen. Wij hebben daar geen weet van omdat
we met ons 'eigen' busje overal naar toe geleid worden.
Geen gezellige boel vandaag is het weer. Het is zwaar bewolkt en het
spettert af en toe. Wij gaan naar het Drepung-klooster. In het busje
krijgen we van onze Chinese gids een lange, vrijwel onverstaanbare
voorbereiding op ons bezoek aldaar. |
Rotsschilderingen bij het Drepung-klooster. |
De drie uur durende rondleiding door
het klooster is boeiend, niet vanwege de gids, maar omdat alles in
en om het klooster zeer de moeite waard is om te bekijken. De geschiedenis
van de Dalai Lama's en Panchen Lama's horen we geduldig aan maar die
is werkelijk zo ingewikkeld dat op een gegeven moment alle informatie
het ene oor ingaat en het andere weer uit. Zeker niet uit desinteresse.
Soms vinden boven het klooster nog Air Burials plaats. |
| (Op een vaste plaats hoog in de bergen
worden delen van de resten van de overledene door de monniken neergelegd.
De gieren zorgen voor de verwerking van de 'begrafenis'. Niet hygiënisch?
Het Boeddhisme gaat uit van de reïncarnatie, de wedergeboorte, het
weer terugkeren op aarde. Op deze wijze wordt het mogelijk dat de
ziel kan blijven bestaan.) |
De gids vertelt geen fabeltjes, want
precies om twaalf uur kijken een twaalftal gieren van grote hoogte
toe of er een hapje te eten valt.
De grote gebedsruimtes van het klooster zijn indrukwekkend, maar stinken
doet het er wel: yakboter en vet voor de kaarsen ruiken bepaald niet
lekker en frisse lucht komt er in die ruimtes nooit of nauwelijks. |
De Overwinning - De Wedergeboorte. |
| (Goud-goud-goud heeft bij het Boeddhisme
eigenlijk dezelfde symbolische functie als het kruis bij het Christendom
of de halve maan bij de Islam: Hier huist God! Alle verschillende
gouden 'beelden' op de daken van kloosters hebben een verschillende
symbolische inhoud. Zelfs voor de gewone Tibetaanse Boeddhisten is
die inhoud soms te onduidelijk om met die 'beelden' te kunnen communiceren!
Zij weten overigens wel dat bij de 'beelden' niets zonder betekenis
is, ze staan er niet 'zo maar', of alleen voor de sier.) |
Het kloostercomplex is een kleine stad.
Vanwege de Panchen Lama die hier huist komen er veel toeristen en pelgrims naar dit klooster.
De monniken komen uit hun cel om ons te bekijken! |
Ook monniken houden pauze (met een thermosfles met yakthee).
De ordebewaarder. |
Voor de gewone mensen is de linkertrap omhoog en de rechter naar beneden.
De middelste trap is voor de Panchen Lama.
Echt een voorbeeld van een prachtig gerestaureerde deur. |
Restauratiewerkzaamheden aan de muurdecoratie en aan houtreliëfwerk.
| (Zeer veel decoraties en kunstvoorwerpen
en soms zelfs hele kloosters zijn tijdens de Chinese Culturele Revolutie
vernietigd. Veel kunstenaars werden toen vervolgd, verbannen of gevangen
gezet. Toen de rust in Tibet na de Revolutie was weergekeerd werden
de kunstenaars die de Revolutie hadden overleefd ingezet voor restauraties
en reparaties. Zij blijken hun vaardigheid helemaal niet te zijn verloren.
De nieuwe dingen zijn vaak niet van de oude te onderscheiden.) |
| Heel bijzonder is de enorme keuken,
waar iedere dag voor een kleine achthonderd monniken gekookt wordt:
indrukwekkend grote pannen, ketels, scheppen, lepels, kruidenpotten
enz. Het lijkt wel of er reuzen koken. |
Brandhout voor de keuken. |
| Als we ons bezoek afronden is het weer
inmiddels veel beter geworden en is het behoorlijk warm. We rijden
terug naar Lhasa om een hapje te lunchen en direct daarna gaan we
op pad naar het Sera-klooster. |
|
