Herinneringen aan Kreta

Verder zoeken in Palaiochóra

In de hoofdstraat en de zijstraatjes zijn er wel veel cafeetjes en winkeltjes voor de toeristen bijgekomen. Dat is toch echt wel behoorlijk veranderd. De toeristen gaan na het strand later op de dag in het centrumpje, rond 'Giorgou' dus, op zoek naar een cafeetje. Ze struikelen dan letterlijk over reclameborden en sta-in-de-weg-rekken vol met ansichtkaarten. Die ansichtkaarten kun je overal ter wereld kopen: lolligheid over het vrouwelijk bloot. Een enkeling stopt bij het ene winkeltje waar ook wat serieuzere kaarten worden verkocht. Ansichten van de Akropolis, van Knossos, en ook van Kreta uit het verleden. De ansichten zijn expres oud gemaakt met een sepia tintje en op een enkele na niet erg bijzonder. Ik denk hierbij aan de foto's die ik tijdens voorgaande vakanties heb gemaakt. Ik had misschien wel een 'fortuintje' kunnen verdienen met mijn foto's als ik ze toen had aangeboden. Gelukkig heb ik daar nooit aan gedacht.

Bekijk voorbeelden van die foto's in 'Het oude Griekenland' in de rubriek En masse.


Ik zocht al rondkijkend naar iemand met wie ik mijn verleden van Kreta een beetje kon delen. Uiteindelijk vond ik een vrouw die tegenover een nieuw gebouw woonde. Op de plaats waar het nieuwe gebouw stond was een oud, zeer kenmerkend gebouw gesloopt. Ik liet haar een tekeningetje zien van het gesloopte gebouw en zo begon het delen van onze herinneringen. Ik heb haar alle kopietjes (die ik thuis gemaakt had) van mijn tekeningetjes gegeven en daar was ze zichtbaar verrast door en heel erg blij mee. We waren niet snel uitgepraat.


De vrouw en haar 'woning'. Nog níet gesloopt!


Dit huis tegenover de woning van de vrouw is gesloopt.


Het huis rechts op de foto is gesloopt en ook het huis links is er niet meer.


De nieuwbouw op de plaats van het gesloopte huis.

De volgende dag ging ik verder met mijn vergelijkingstocht. Het werd een speurtocht. Het stratenplan was niet veranderd, maar er waren toch wel erg veel huizen gesloopt. Sommige huizen die ik getekend had kon ik absoluut niet meer terugvinden. Ondertussen zat Ilse al die tijd bij 'Giorgou' te lezen of wat te drinken.



Het café Talaki tegenover 'Giorgou'.


De straat naar zee (1971).


De straat naar zee (2007).


De straat naar zee (1971).


De straat naar zee (1966).


Onvindbaar.


De straat 21 april 1967. De straat heet zo omdat het de dag was waarop het kolonelsregime viel. De straat en het huis zijn onvindbaar.


De smidse (onvindbaar).


De slager (onvindbaar).



<-- Lees terug Lees verder -->


© Ben de Graaf Bierbrauwer

Reacties naar benilse@quicknet.nl
https://bgbpix.nl