Libië: Deel 3


Ten noorden van de weg van Murzuq naar de Akakus gaat een track over het enorme duinengebied van Ubari naar de Mandara-meren. (Ook wel Ubari-meren genoemd.) Ze lagen dan wel enigszins buiten de route, maar een omweg loonde zeker wel de moeite! We hadden die duinen en meren absoluut niet willen missen.

De duinen van Ubari zijn ongetwijfeld de spectaculairste van heel Libië. Het is niet alleen de grootste zandvlakte, maar ook zijn de duinen er met meer dan 200 meter het hoogst. Tussen al dat zand liggen in twee rijen niet ver van elkaar ongeveer twintig meertjes met echt water verstopt. Geen fata morgana, maar meren met ECHT water, omringd door weelderige planten- en palmengroei.

Deze zgn. Ubari-meren zijn overblijfselen van een geweldige binnenzee uit de oertijd. Die binnenzee was met 35.000 vierkante kilometer ongeveer even groot als het hedendaagse Duitsland.

Met het water van die ongeveer 20 Mandara-meren is iets bijzonders aan de hand: dat heeft lang niet overal dezelfde eigenschappen. Er is een meer waarvan het water een zoutgehalte heeft van meer dan 34%. Het is grondwater waar door de verdamping het zoutgehalte steeds verder oploopt. Het meer is zouter dan de Dode Zee. Zwemmen is er onmogelijk. Een krantje lezen al drijvend lukt nog wel!

Een ander meer, het meest bezochte, het Gabrunmeer is diep, ca. 35 meter. Het ligt aan een gigantische duinenrij van 80 tot 200 meter hoog. Ondanks het voortdurend stuivende zand blijft de diepte van het meer hetzelfde. Op de een of andere wijze verdwijnt het zand in de diepte.

Op de bodem is de temperatuur van het water door aardwarmte ongeveer 40 graden Celsius. De bovenlaag van ongeveer anderhalve meter is koel en blijft ook steeds koel. Die koele laag van het meer wordt gevoed door koel artesisch zoet water van de omringende duinen. Niemand weet hoe het komt dat die laag zich niet vermengd met het warme water van de laag daaronder. Er zijn ook opgedroogde meren en ook nog enkele die soms uitdrogen en dan weer jarenlang een paar meter diepe waterlaag hebben. Al deze meren met hun mysteriën zijn een voortdurende bron van onderzoek van geologen en hydrologen.

Voor toeristen is het een plek om nooit meer te vergeten: midden in het immense, imposante zandduinenlandschap zijn er meertjes omzoomd door palmbomen. Er wonen bij die meertjes overigens maar zeer weinig mensen. Wel hebben er zich enkele mensen met souvenirwinkeltjes gevestigd. Zij bieden daar prachtig origineel handwerk en aardewerk te koop aan. Bij een cafeetje kun je ook ski's huren! Dat lijkt een vreemde gedachte maar er valt op de zandduinen zeer goed naar beneden te skiën. En je hoeft nooit te waxen!



... om mijn bij de Mandara-meren gemaakte foto's te bekijken.


<-- Lees terug Lees verder -->


© Ben de Graaf Bierbrauwer

Reacties naar benilse@quicknet.nl
https://bgbpix.nl