Al rijdend van de wadi Uan Muhugiagg
naar de Akakus veranderde het landschap voor onze ogen tamelijk heftig.
Eerst toch nog wel erg veel zand, maar gaandeweg steeds minder zand
en steeds meer rotsen, steeds grotere rotsen met de meest fantastische
vormen. |
... om mijn onderweg naar de Akakus gemaakte foto's te bekijken. |
Bij een piepkleine oase blijken tussen
de rotsen van de Akakus een paar jonge herders een 'zomerresidentie'
te hebben opgebouwd. Beslist geen gemakkelijke plaats om daar te (over)leven:
geen elektra, nauwelijks water. Water wordt iedere dag van een bron
in de buurt niet door kamelen maar met een Toyota aangevoerd. Die
Toyota lijkt er een anachronisme. De mensen leven er verder ongeveer
net zoals duizenden jaren geleden ... |
... om mijn in de oase in de Akakus gemaakte foto's te bekijken. |
|