| Noord-Griekenland 2018 |
| 2 - Dion |
Over de snelweg van Kateríni naar Díon
is vandaag een peulenschil. Over de oude ethnikos dromos deden we
er vroeger anderhalf tot twee uur over en nu? Binnen een half uurtje
zijn we op de plaats van bestemming. Net als in Pélla zien we in Díon
maar erg weinig bezoekers. Bij eerdere bezoeken was dat beslist anders.
Vooral de tweede keer dat we er waren was het behoorlijk druk. Dat
was eigenlijk wel logisch, want toen was het Archeologische Park pas
geopend.
Voor we op stap gingen vandaag hebben we even gegoogeld en bij diverse
sites over Díon bij de reviews gelezen dat het nauwelijks de moeite
waard is om er heen te gaan omdat het geheel er nogal verwaarloosd
uitziet. Als we bij de opgraving aankomen, bevestigen onze eerste
indrukken enigszins die gedachten. Maar bij het verder kijken blijkt
het toch wel mee te vallen.
Ik denk dat de recente reviews geschreven zijn door mensen die Díon
eerder bezocht hadden en teleurgesteld waren - “het park was verwaarloosd”
- omdat ze het park gezien hadden toen alles net gerestaureerd was.
“Verwaarloosd” betekent dan volgens ons dat het gras niet keurig gemaaid
is en dat alle beelden niet goed bereikbaar staan om te bekijken.
In de jaren dat we er niet zijn geweest zijn de bomen natuurlijk ook
behoorlijk gegroeid. Dat geeft vanzelf ook een heel ander aanzien
aan het geheel. En wat niemand ooit verwacht had was dat de rivier
die door het park stroomt wel eens een enorm teveel aan water zou
moeten zien te verwerken. Dat 'veel te veel water' was recent nog
gebeurd en had een heleboel vindplaatsen in het oude deel van het
park compleet verwoest. Muren waren weg, de beelden ergens opgeslagen,
de paden vernield. Tsja, en dan sta je toch wel raar te kijken als
je bij een vorige gelegenheid alles keurig netjes op z'n plaats hebt
gezien.
Wij hebben ons door dit alles niet laten afschrikken en zijn blijmoedig
op pad gegaan. Ik moet zeggen dat het vooral in het begin niet meevalt.
Op de plaats waar Guido ons de eerste keer naar toe gebracht had en
waar de beelden met hun koppen her en der verspreid in het water lagen,
valt geen stukje marmer meer te ontdekken. Dat is jammer, maar helaas!
De 'vindplaats van Guido' is nu helemaal gortdroog om restauratiewerkzaamheden
te kunnen verrichten. Men heeft de rivier daartoe ver omgeleid. Als
we verder lopen zien we dat er veel weer helemaal opnieuw moet worden
'opgegraven'. |
De beeldjes die er nu staan zijn (slechte) replica's. |
| Op een andere plek waar ook beelden
stonden heeft men de begroeiing gewoon z'n gang laten gaan. De beelden
zijn in veiligheid gebracht en de Ionische zuiltjes steken nog maar
net boven het groen uit. |
Het is toch ook wel weer heel apart om de zuiltjes zo terug te zien! |
| Ook jammer dus, maar verderop valt nog genoeg te zien wat we eerder niet hadden opgemerkt. |
Het Griekse theater. |
| Het Griekse theater wordt nog veelvuldig
gebruikt. Het is geheel bruikbaar gemaakt met houten trappen en zitplaatsen.
Lelijk! Van het oude theater is niets meer te zien. Op de achtergrond
de Olympos, de hoogste berg van Griekenland (2918 meter), waar de
Griekse goden huisden. De berg is praktisch altijd totaal gehuld in
een dik wolkenpak. |
Het Romeinse theater. |
| Helaas kan ik in Dion niet veel fotograferen
omdat de batterij van mijn camera het laat afweten en ik geen reservebatterij
bij me heb. In het stadsgedeelte dat iets hoger en verder van de rivierbronnen
ligt is alles precies zoals we het eerder hadden gezien. We bekijken
dat stadsdeel maar zeer vluchtig in het voorbijgaan naar de uitgang:
het is midden op de dag, zéér heet (37 graden, onweersachtig zonder
een zuchtje wind) en ook erg vermoeiend zodat we eigenlijk, misschien
wel te snel, 'genoeg' hebben gezien en daarom zoeken wij ons heil
eerst in de schaduw bij het strand en daarna bij onze camping 'Kristi'
in Paralía. |
De onweerswolken dreigden beslist niet alleen: erg veel heftige wind en weinig regen. |
Het strand bij Paralía. |
Onze camping. |
|
