| Een nostalgische toer over de Peloponnesos |
| Deel 13 |
| Van Methoni wegrijdend richting Finikous
zie je achteromkijkend pas goed hoe enorm groot die fortificatie van
Methoni is. |
 |
Finikous is tegenwoordig een buitengewoon
geliefde plek voor windsurfers. Vooral Duitse surfers met enorm grote
campers nemen werkelijk hun hele huishouden mee, soms zelfs met een
tweede auto ergens achterin de camper! Op het prachtige strand is
er daardoor soms geen enkel plekje meer om gewoon te kamperen.
Finikous is trouwens wel een schitterend oord om te windsurfen, ook
voor beginners. De zee is langs de kust een flink eind ondiep en vanwege
de vrijwel altijd aflandige wind bovendien vrij rustig, omdat er geen
branding is.
Buiten de baai staat er soms wel veel meer wind. Wij hebben een keer
meegemaakt dat er een redelijk ervaren windsurfer richting horizon
verdween, hetgeen beslist niet zijn bedoeling was. Pas de volgende
dag werd hij met een bootje samen met zijn spullen teruggebracht naar
Finikous en kon hij zijn verhaal doen!
Van Finikous rijdend naar het oostelijker gelegen stadje Koroni heb
ik iedere keer als ik daar was weer kunnen genieten van het onbedorven
landschap met telkens weer uitzicht over de zee. Een zo goed als ongerept
deel van de Peloponnesos, waar Griekenland nog is zoals het vroeger
was. |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Dat Koroni zelf voor het toerisme niet
interessant is, kan ik mij nauwelijks voorstellen. Het is een rustig,
prachtig op een kaap gelegen stadje.
Ook hier is een machtig Turks fort te vinden, waar je best wel even
de moeite kunt nemen om over de resten rond te lopen, hoewel het veel
minder imposant is dan het fort van Methoni. |
| Zeker het Byzantijnse kerkje is een
bezoekje waard. Helaas zijn de deuren daarvan bijna altijd gesloten
en is de bezoeker afhankelijk van de aanwezigheid van de sleuteldrager
en die is bijna nooit ter plekke. |
 |
Door dichte deuren heb ik altijd het
idee gehad dat er achter die deuren iets, wat dan ook, bewaard moest
worden. Voor mij was een dichte deur een teken om te kijken wat er
achter zat. Als de deur niet op slot zat ging ik altijd naar binnen
om te zien of er inderdaad iets achter die gesloten deuren was wat
de moeite waard was. Vaak was ik verrast door wat ik zag en even vaak
kwam ik in een lege stoffige ruimte terecht. Bij het reizen in Griekenland
heb ik zo gelukkig toch dikwijls fraaie oude fresco's, schilderingen
en ikonen 'ontdekt' en gefotografeerd!
Het is me een keer overkomen dat ik zeldzame schilderingen op linnen
aan het plafond van een kapelletje had gefotografeerd en de volgende
dag van mijn bed gelicht werd door de politie. Het kerkje dat ik had
betreden was die nacht volledig afgebrand en ingestort. Het kostte
mij een halve dag om de politie ervan te overtuigen dat ik alleen
maar gefotografeerd had en geen kaarsen had aangestoken. Later hoorde
ik dat het in die tijd wel vaker voorkwam dat ikonendieven om de sporen
van de diefstal uit te wissen de boel in vlammen lieten opgaan. |
| De weg van Koroni naar het noorden
loopt kilometers langs de zee. Van de zee wordt bij de kleine zandige
strandjes door de plaatselijke bevolking graag gebruik gemaakt om
te baden en de was te doen! In de kleine dorpjes aan het water zijn
bij de vissershaventjes overal kleine taverna's en kafenions te vinden. |
 |
 |
 |
 |
 |
Het massatoerisme bestaat langs deze
oostkust gelukkig (nog) niet. En ik denk ook niet dat hier in de toekomst
op grote schaal hotels en resorts gebouwd zullen worden. Het is te
ver weg van grote wegen en vliegvelden.
De enige plaats die enigszins is uitgegroeid tot een heuse badplaats
is Petalidi. Het zal er in de zomer vast wel aantrekkelijk zijn, vooral
voor de Grieken, want vrijwel alles herinnert er aan het oude vertrouwde
Griekenland, met z'n kleine restaurantjes met krakkemikkige rieten
stoeltjes en gammele houten tafeltjes en obers die nergens te vinden
zijn en een strand zonder parasolletjes.
Het kan er wel erg, erg warm zijn. De laatste keer dat we er waren
was in september en toen was het ver boven de veertig graden, Het
leek wel of de oorlog was uitgebroken: er was bij het plein aan het
strand helemaal geen sterveling te bekennen. |
De kafenions in de zon hebben zéker helemaal niets te doen. Die in de schaduw zitten ook (bijna) leeg!
| De weg van Petalidi naar Kalamata loopt
dwars door een landbouwgebied met olijfbomen en sinaasappelboompjes. |
 |
Overal zijn daar langs de weg stalletjes
van de boeren die hun oogst aan de man proberen te brengen. Sinaasappels
voor echt een schijntje en olijfolie in vijfliterblikken. Die olijfolie
is 'wereldberoemd' in Griekenland. Zeker niet omdat die zo goedkoop
is, want dat is ie absoluut niet, maar wel vanwege de uitstekende
kwaliteit.
Kalamata is een (on)behoorlijk uit zijn krachten gegroeide havenstad.
Het is van een gewoon Grieks stadje in enkele decennia uitgegroeid
tot een enorm belangrijke uitvalsbasis voor toeristische bezienswaardigheden.
Vanzelfsprekend heeft de aanleg van een vliegveld, geschikt voor internationale
vluchten, de bereikbaarheid van de hele regio enorm verbeterd. Nu
is Kalamata voor de toeristen een aantrekkelijke stad geworden.
De opgravingen van Messini liggen niet ver van Kalamata, noordelijk
van de stad. In een museum in de stad zelf bevinden zich de talloze
artefacten die gevonden zijn in Messini.
De fantastische grotten van Pyrgos Dirou bevinden zich aan de kust
naar het zuiden en het ruige gebergte van de Taygetos ligt, met veel
fantastische trekroutes, op een paar kilometer naast de deur.
Voor de liefhebbers van de Byzantijnse cultuur is nu ook Mystras door
een nieuwe weg gemakkelijk te bereiken. Vroeger moest men over een
ongelooflijk kronkelig asfaltpaadje met, dat wel, schitterende vergezichten
dwars over de toppen van het Taygetos gebergte. Een onderneming die
een hele dag vergde.
Kalamata is ook de toegangspoort voor het nog vrij onbekende deel
van de Peloponnesos, de Mani(a) dat vanwege de overweldigende schoonheid
steeds meer in trek komt bij de toeristen. |
|
