| Een nostalgische toer over de Peloponnesos |
| Deel 25 |
 |
Als je vanuit Argos naar het noorden
gaat, is het alsof je vanuit het Byzantijnse Rijk de Klassieke Oudheid
binnenrijdt. De opgravingen in Argos zijn als het ware de opmaat daarvoor.
Het landschap verandert ook: van bergachtig naar glooiende heuvels.
Dichtbij Argos ligt de opgraving van Mycene (Mykinai). Dat is een
van de oudste en belangrijkste opgravingen van Griekenland. In 1963
waren we er voor de eerste keer. Het was voor mij ook de eerste keer
dat ik buiten Athene iets ging bekijken. Een echt dampend stoomtreintje
bracht ons van Athene naar de antieke stad. We verbaasden ons over
alles wat we onderweg tegenkwamen: de heldere, idiootblauwe zee, het
krankzinnig smalle Kanaal van Korinthe, de berg met de Akrokorinth
er bovenop, kortom: we raakten er behoorlijk opgewonden van.
Midden op de dag kwamen we in de bloedhitte in Mycene aan. We rustten
even uit bij een gezellig restaurantje: "La Belle Hélene".
Gewéldig, alleen die náám al! De geschiedenis van Griekenland, of
was het de mythologie (?) vlóóg je om de oren! Oók toen we daarna
doorliepen. Want daar had je warempel het Graf van Agamemnon. (Dat
dachten we toen; later werd het het Schathuis van Atreus genoemd). |
 |
 |
| De toegangsgang naar het graf verbaasde
ons met die enorme kanjers van stenen, sommige meer dan twee meter
lang! Binnenin is in het graf het kunstige 'plafond' gebouwd in steeds
kleiner wordende ringen, een soort koepel. Alles was nieuw voor ons
en werkelijk ongelooflijk! |
| Daarna gingen we verwachtingsvol de
opgraving van Mykinai (Mycene) op die even verderop ligt. Er was bijna
niemand in de burcht van koning Perseus. Met de plattegrond van de
reisgids in de hand liepen we urenlang over de opgraving van de stokoude
stad. Alles maakte een overweldigende indruk: de Cyclopische muren
van de omwalling met muren van soms meer dan zes (6!) meter dik, de
opgang naar de Leeuwenpoort, de Leeuwenpoort zelf, het grote cirkelvormige
graf van de koningen van Mykinai, waar de Duitse archeoloog Schliemann
de gouden maskers had gevonden. Die maskers hadden we nota bene een
paar dagen daarvoor gezien in het Nationale Museum in Athene! |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
We vonden al rondkijkend warempel een
trap die niet in de reisgids stond vermeld! Die trap daalde af naar
een vluchtweg en naar waterreserves. Het was allemaal overweldigend
en onvergetelijk! We zijn na die eerste keer nog wel vijf keer de
heuvel opgegaan en iedere keer ontdekten we wel nieuwe trappen, gangen,
poorten.
Eén keer ontmoetten we bovenop de heuvel een archeoloog. Hij zat op
zijn hurken en wroette in de al honderden keren onderzochte bodem.
En, o wonder! Niet te geloven: hij haalde een zeer klein gouden dingetje
uit de grond tevoorschijn. Hij liet het ons opgewonden zien en zei:
"@$!!%5&!!! ... Wij zijn hier nooit uitgegraven!".
In Mykinai zijn tekenen gevonden dat er 7000 jaar jaar geleden (5000
jaar voor Christus!) al menselijke bewoning was, net als in Tiryns
trouwens. Mykinai (Mycene) is dus eeuwenlang bewoond geweest en ik
weet dat de gravende archeoloog gelijk had: ze zijn daar nooit uitgegraven.
Ze zullen daar hoe dieper ze graven steeds weer iets uit nog vroegere
tijden weten te vinden. |
 |
 |
 |
Wat het gouden dingetje dat die archeoloog
gevonden had was ben ik toen helaas niet te weten gekomen, want hij
stopte het na zijn extatische moment snel in een linnen zakje dat
naast hem lag.
Bij Mykinai is onze grote liefde voor Griekenland begonnen! Niet alleen
zon, zee en strand, maar ook nieuwsgierig naar allerlei typisch Griekse
dingen, gewoontes, opgravingen blijven zoeken.
Toen we er de laatste keer waren, bleek dat er inderdaad nog steeds
overal bij Mykinai volop gegraven werd. Vanwege een zeer hevige storm
konden we helaas na de Leeuwenpoort niet veel meer bekijken dan het
direct daarachter liggende cirkelvormige graf. Verder naar boven lopen
was onbegonnen, gevaarlijk werk en bovendien verboden door de suppoosten.
Gelukkig waren er in de buurt van het graf toch nog wel wat dingen
te vinden die we nog nooit gezien hadden. |
 |
| Aan de noordkant van de heuvel was
een poort uitgegraven met daarvoor nog een cirkelvormig graf en wat
verder naar beneden stond, heel verrassend bijna geheel aan het oog
onttrokken, een museum. Natuurlijk werden daar niet de door Schliemannn
gevonden maskers tentoongesteld, maar wel een groot aantal voorwerpen
en beeldjes die later, sommige zelfs zeer recent, waren opgegraven. |
Klik op het logo van het Archeologisch Museum van Mycenae hieronder en maak een wandeling door het museum aan de hand van mijn foto's.
|
In het museum hebben we, ondanks dat
we alles goed bekeken hadden, het gouden dingetje dat de archeoloog
snel in een linnen zakje had gestopt jammer genoeg niet kunnen vinden!
Eigenlijk wel logisch want we wisten niet waarnaar we moesten zoeken!
Het bleek dus maar weer eens dat Mykinai veel aantrekkelijker is om
te bezoeken dan Tyrins, waar helemaal niets gebeurt: Mykinai lééft
nog steeds! |
| Mykinai leeft écht nog steeds! |
|
