| Een nostalgische toer over de Peloponnesos |
| Deel 28 |
Een enigszins vergeten deel van de
Peloponnesos is de streek die ten oosten van de opgraving van het
wereldberoemde theater van Epidavros ligt. Bijna alle buitenlandse
toeristen die naar Griekenland gaan, komen vast en zeker bij dat inderdaad
fraaie theater, maar de streek die daar ten oosten van ligt wordt
maar zeer weinig bezocht, of men reist er door naar Poros. Dat is
toch wel jammer want er valt daar toch ook wel het een en ander te
zien.
De weg naar het oosten voert langs de kust van de Saronische Golf.
Het water van de Saronische Golf is kennelijk zo schoon, dat we op
meerdere plekken viskwekerijen en mossel-'banken' zagen liggen. |
 |
 |
| Niet zo lang geleden was de Golf van
Salamis en ook de Saronische Golf behoorlijk ernstig vervuild, doordat
veel reders hun schepen die geen dienst meer deden daar lieten afbreken
met alle gevolgen van dien. Tegen die vervuiling heeft men een nogal
vreemde oplossing gevonden, die, hoewel nog in een experimentele fase,
blijkt te werken. Er werden tienduizenden autobanden met elkaar verbonden
in de zee gelegd en daarbij trad zuivering van het water op, zodat
er nu koraal blijkt te gaan groeien! |
| Een stukje verder heeft men een schitterend
uitzicht over de zee. Men kan vaag in de verte het eiland Aegina zien. |
| Heel erg lang geleden, in 1963, zijn
we daar vanuit Athene met een schip terechtgekomen. We hebben daar
onder de blote hemel in de prachtige tempel van Aphaia geslapen. Bij
volle maan was de tempel nog blinkend wit alsof hij gisteren was gebouwd!
Die witheid van het marmer was overdag oogverblindend. Opvallend aan
de tempel was ook de 'tweede verdieping' met kleine zuilen. |
| Bij het kustdorp Epidavros kwamen we
behalve een paar bedelende katten en een leuk vissershaventje ook
toevallig een nogal knullig wit houten bordje met een pijl tegen met
een nauwelijks te lezen Palio Epidavros (= Archaia Epidavros
= Oud Epidavros). |
| Op dat moment herinnerde ik mij dat
we daar eens eerder waren geweest en dat we toen in de ruigte met
veel stekelige gewassen naar een opgraving hadden gezocht en die ook
hadden gevonden: een niet geheel uitgegraven theater tussen de olijfbomen. |
| In 2021 kwamen we weer in de buurt
en zagen in het dorpje een gewoon net bord waarop duidelijk de site
van de opgraving stond aangegeven. Vermoedelijk namen we een verkeerd
weggetje, want we kwamen via een smal oud trappetje (uit de Oudheid?)
weer in dicht struikgewas (= phrygada = ondoordringbare struiken)
terecht. |
 |
| Na veel geploeter en schrammen zagen
we iets dat leek op een opgraving, maar dat was zeker niet het theater
dat we zochten. We zagen er delen van een riolering en wat fundamenten
en schamele resten van gemetselde muren. Veel tijd om alles een beetje
beter te bekijken kregen we niet want er verscheen eeen bewaker die
ons tegenhield. We legden hem uit dat we naar het theater zochten.
Hij wees op z'n Grieks met een slap armpje naar "ergens daar boven".
Wij volgden zijn aanwijzing en ploeterden verder tot we bij een groot
ijzeren hek met een deur kwamen, die een beetje openstond, maar bij
de eerste stap die we door die deur maakten verscheen ogenblikkelijk
weer een bewaker die ons niet erg vriendelijk tegenhield. |
| Streng verboden om naar binnen te gaan.
We konden geen stap in het theater zetten, ook niet door de hoofdingang.
Men was er bezig een optreden van een popgroep voor te bereiden. Overal
in het theater stond uiterst kwetsbare en kostbare geluids- en belichtingsapparatuur
opgesteld. |
 |
Het komt trouwens overal in Griekenland
voor dat de antieke theaters weer volop voor wat dan ook gebruikt
worden. Ze liggen er nu eenmaal, zijn goedkoop in onderhoud en omdat
het vooral in de zomer 's avonds gewoon lekker is om buiten te zijn,
nodigen ze gewoon uit voor alle mogelijke activiteiten. In Athene
zelf natuurlijk voor de toneelstukken van de oude dichters, maar in
de kleinere plaatsen vooral voor optredens van rondtrekkende muziekgroepen.
Zo hebben wij een keer in Preveza in het oude theater urenlang kunnen
genieten van de grote Griekse zanger Mikis Theodorakis, die ook zijn
bekende Zatouna-songs ten gehore bracht. Die liederen kenden we toen
van een langspeelplaat, met tekstboek, die we na zijn gevangenschap
in Zatouna (op de Peloponnesos!) in Nederland hadden gekocht en grijs
gedraaid! We verstonden er in Preveza natuurlijk helemaal niets van,
want we hadden de Nederlandse vertaling niet bij de hand, maar de
tienduizend Griekse fans vroegen zelfs om half drie 's nachts om meer!
Het was voor iedereen een belevenis. fascinerend, geweldig! Wij, en
dat zal mij mijn hele leven bijblijven, hebben hem op een gegeven
moment de hand kunnen drukken! |
| Iets verder naar het oosten ligt aan
de overkant van het water een vriendelijk zeer Grieks stadje: het
buitengewoon fotogenieke Poros. Het wordt vooral in de weekeinden
door Atheners graag opgezocht. |
| Van Poros tot aan Ermioni en Porto
Heli ligt een nog meer vergeten stuk Griekenland. Wij hebben ooit
die uithoek opgezocht om te zien waar koningin Juliana haar zomervakantie
doorbracht. We hebben toen haar zomerverblijf niet kunnen vinden,
maar het kan ook best zijn dat dat helemaal niet dáár wss! |
| In 2021 kwamen we er weer terecht en
eigenlijk ontdekten we die streek opnieuw. De kust is niet bepaald
aantrekkelijk voor toeristen, maar voor mensen die op zoek zijn naar
vogels is het een dorado. Op veel plaatsen is het er moerassig en
er zijn talrijke meertjes. |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Vanaf de kustweg is het uitzicht over
zee trouwens ook de moeite waard: je kan aan de overkant het prachtige
eiland Hydra zien liggen. Het stadje Mandraki (niemand kent die naam;
iedereen noemt het gewoon Hydra!) is beroemd om de mooie rederswoningen
uit lang vervlogen tijden rondom de gezellige haven en misschien ook
wel beroemd, berucht, gewild, geliefd om de duizenden aaibare katten
die er rondlopen. Zelf zijn we er nooit geweest, omdat er nauwelijks
mogelijkheden zijn om er met een campertje te komen en bovendien waren
(zijn?) er bijna geen wegen voor auto's op het eiland.
Ermioni en Porto Heli zijn vast wel aantrekkelijke plaatsjes, maar
wij laten ze bewust links liggen. Bij het binnenrijden van Ermioni
zien we overal borden met vaak in knullige taal en dito letters geschreven:
Zimmer frei, Zu vermieten, simmer, RooMs tolet, zimer frei
(de Grieken hebben immers een ander alfabet met andere lettertekens
dan de meeste andere Europeanen). In de reisgids staat dat er in die
dorpen meer dan 200 hotelletjes te vinden zijn en ook dat er een groot
aantal kamers te huur is. Dat zien we dus met eigen ogen!
Wij keren haastig om en gaan dan liever naar een ons bekende camping
in Iria, richting Navplion. De weg daarnaartoe loopt door de bergen
en komt bij een dal waar een oud kerkje te vinden is met mooie fresco's. |
 |
 |
 |
 |
| Het is een van de weinige gebedshuizen
in Griekenland waar je gewoon binnen kan lopen: de deur staat er open.
Geen probleem om naar binnen te gaan dus, maar wél om de fresco's
te bekijken. |
| De deur staat dan wel open, maar die
is nogal klein en binnen is het aardedonker, waardoor er maar weinig
daglicht naar binnen komt. Ik heb de foto's helemaal op gevoel moeten
maken omdat door de zoeker niets te zien was. |
| De fresco's zijn zeker de moeite waard.
Helaas kan ik dat niet van de foto's zeggen! |
|
