Een nostalgische toer over de Peloponnesos
Deel 27

01 02 03 04 05 06 07 08 09 10
11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27 28 29  


Ook na veel bezoeken aan het heiligdom Aesklepion in Epidavros blijven er voor mij nog steeds veel raadsels. Het laatst waren we er in 2021 en daar kreeg ik weer nieuwe delen van de opgraving te zien. Ik had over wat ik bij vorige bezoeken had bekeken nog een keer mijn foto's tevoorschijn gehaald en ook nog even in Wikipedia het een en ander opgezocht.


Het hele opgravingsterrein ziet er nog steeds bepaald chaotisch uit. Het theater is natuurlijk een geval op zichzelf en staat ook apart. Het is in de Oudheid in korte tijd gebouwd en de functie is er vanaf de eerste aanblik aan af te zien.





De ingang van het theater.





Het geheel is een 'must' voor de toeristen. Na een lange rit in de bus komen de toeristen midden op de dag aan bij het theater en ze kunnen daar even uitrusten voor ze naar een verdere 'must' gaan.


Vaste prik bij het theater is dat iemand, meestal de reisleider, op de ronde steen in het midden van de orchestra gaat staan net als vroeger de protagonist. Hij gaat dan de eerste regels van de Odyssee van Homerus voordragen. De toeristen zitten in de bovenste ring en verbazen zich over de geweldige akoestiek van het theater. De spreker beneden, op zestig meter afstand, is zelfs bij windkracht zes nog woord voor woord te verstaan! Ongelooflijk! Ja, die oude Grieken konden er wat van! Helaas vergeten de meeste bezoekers, waarschijnlijk door tijdgebrek of omdat ze 'genoeg' hebben gezien, nog wat verder de opgraving op te gaan. Slechts een enkeling gaat verder en komt dan bij het stadion.


Het stadion wordt ook nog beter gerestaureerd.


Ook daar is de vroegere functie door de vorm van de opgraving voor iedereen duidelijk zichtbaar. Er wordt in 2021 trouwens nog steeds aan gewerkt om het voor de toeristen nog herkenbaarder te maken. Aan beide zijden van de renbaan worden de toeschouwersplaatsen 'gerestaureerd', misschien wel met de oorspronkelijke stenen.


Links: Zo worden de zuilen 'gerestaureerd'.
Rechts: De foto van het kapiteel heb ik in 1962 genomen. Het was toen het enige kapiteel dat was opgegraven. In 2021 bleek dat dit kapiteel bewaard was om als voorbeeld voor de beeldhouwers te dienen voor de wederopbouw!

De ronde tempel, de tholos uit de vierde eeuw voor Christus, verderop de site wordt niet alleen gerestaureerd, maar geheel opnieuw opgetrokken. Ter plekke worden nieuwe marmeren zuilen, kapitelen en sokkels gebeeldhouwd. Als de tholos weer helemaal opnieuw gebouwd is zullen de bezoekers ongetwijfeld alles bekijken en blij zijn dat ze een hele complete tempel zien en niet erbij stilstaan dat het eigenlijk geen echte oude Griekse tempel is. De toeristen willen iets zien dat 'af ' is. Dat geldt overigens voor alle resten uit het verleden in de hele wereld. De 'beheerders' van de oudheden willen het op hun manier en niet anders, soms zelfs op het belachelijke af en zeer tegen de zin van de de archeologen die bij de opgraving betrokken waren.

Ik herinner mij een bezoek aan El Jem in Tunesië. Ik stootte daar mijn hoofd bij het binnenlopen van de Romeinse arena aldaar. Ik schrok en had wonderlijk genoeg helemaal geen pijn. De pijn zat meer in de beschadiging aan de toegangspoort die ik teweegbracht: een groot stuk piepschuim viel uit de muur op de grond. Het bleek dat hele gedeelten van het gebouw met steenkleurig piepschuim waren 'gerestaureerd'!

Op die manier krijgt de bezoeker natuurlijk wel een goed idee hoe het er ooit moet hebben uitgezien, maar eigenlijk is het een soort geschiedvervalsing. De bezoeker denkt zelf verder niet na over de geschiedenis, maar slikt gedachteloos wat er gepresenteerd wordt. Gelukkig komt deze wijze van restaureren steeds minder voor.




De rest van de opgraving van Epidavros levert nog steeds veel raadsels voor mij op. Vooral het Aesklepion. De hele opgraving heet eigenlijk het Aesklepion. In de Oudheid was het een soort bedevaartsoord voor zieken en gebrekkigen. Aesklepios was de god van geneeskunde. Zelfs na bestudering van Wikipedia en archeologische vaklitteratuur krijg ik nog steeds niet meer inzicht in de opgraving. Het hele opgravingsterrein ziet er ook echt bepaald chaotisch uit.




Natuurlijk hebben de Hellenen er gebouwd en daarna de Romeinen, de Byzantijnen en de Turken. En natuurlijk hebben de opeenvolgende bewoners van de streek gebruikgemaakt van de reeds aanwezige bouwmaterialen en daardoor is de totale opgraving voor de gewone geďnteresseerde toerist een complete janboel van alle denkbare stijlperioden door elkaar. En ook voor de doorgewinterde gespecialiseerde wetenschappers! Ook voor hen is het gissen in het verleden vaak missen gebleken! Er wordt nu nog steeds hevig gespeculeerd over wat de functie ooit is geweest van de gebouwen, of delen daarvan.

In ieder geval blijft hierdoor een bezoek aan Epidavros voor werkelijk iedereen zeer interessant! Hoe meer je krijgt te zien op de site van Epidavros des te groter worden de vraagtekens. Móet dit nu wel allemaal? En wat zal dít nu weer zijn en dát? Die laatste vraag is eigenlijk de enig relevante. Je klapt je reisgids dicht en gaat gelukkig weer zelf kijken en denken!

Het museum van de opgraving is behoorlijk teleurstellend na het bezoek aan de fantastisch interessante opgravingstoestanden!






Het is om te zien een stenen chaos en er blijft gelukkig nog veel te raden!



<--Peloponnesos: Deel 26 Peloponnesos: Deel 28-->


© Ben de Graaf Bierbrauwer

Reacties naar benilse@quicknet.nl
https://bgbpix.nl